Επιλογή Σελίδας

Όλοι μας  θέλουμε να είμαστε υγιείς και ευτυχισμένοι!

Στο ενεργό-πληροφοριακό πεδίο κάθε ανθρώπου, οποιαδήποτε πληροφορία αποθηκεύεται σε μορφή ενεργό-πληροφοριακών σχηματισμών που ονομάζονται “θρόμβοι”. Σε ψυχολογικό επίπεδο αυτοί οι θρόμβοι γίνονται αντιληπτοί σαν σκέψεις, αισθήματα, αλλά μπορεί και να μην γίνουν αντιληπτοί από τον άνθρωπο. Με αυτό τον τρόπο, το περιεχόμενο της ψυχικής κατάστασης του ανθρώπου είναι η πληροφορία, η οποία αντικατοπτρίζεται στο ενεργό-πληροφοριακό του πεδίο. Αυτό το πεδίο είναι ετερογενές και έχει μία σύνθετη πολυεπίπεδη δομή. Αυτά τα στρώματα περιέχουν διάφορες πληροφορίες και τοποθετούνται στα αντίστοιχα επίπεδα της Γης. Τα επίπεδα, που είναι πιο κοντά στην συνείδηση, αποτελούνται από πιο πυκνή ενέργεια. Κατά την διάρκεια της πνευματικής εξέλιξης γίνεται ο καθαρισμός της συνείδησης και η ανάπτυξη πιο λεπτοφυών δομών του ενεργό-πληροφοριακού πεδίου του ανθρώπου, και αυτό του επιτρέπει να αλληλεπιδρά την ανταλλαγή των πληροφοριών με τους ανώτερους ενεργό-πληροφοριακούς πόλους του πλανήτη. Ο άνθρωπος είναι βιοενεργοπληροφοριακή ουσία. Μεταφέρει στην ύπαρξή του συνδυασμό δύο ειδών ύλης – φυσικής και νοητικής. Ο διαχωρισμός αυτών των δύο ειδών της ύλης είναι αδύνατος.

Ο πρώτος, που πρόσεξε την εξάρτηση των σωματικών συμπτωμάτων από τους ψυχικούς παράγοντες ήταν ο Σ. Φρόυντ, έγραφε:

“Εάν ένας τέτοιος ψυχιατρικός συνδυασμός, όπως η ασθένεια, υπάρχει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αυτή συμπεριφέρεται τελικά σαν μία ξεχωριστή οντότητα, αυτή δείχνει σαν να λειτουργεί με αυτοσυντηρητικό ένστικτο, σχηματίζεται ένα είδος (modus vivendi) δηλαδή ‘’τρόπος ζωής’’ ανάμεσα σε αυτήν και τις άλλες πλευρές της ψυχικής ζωής”. Ο Φρόυντ κατάλαβε και σημείωσε, ότι πρέπει να θεραπεύεται όχι η ασθένεια και το σύμπτωμα, αλλά ο άνθρωπος. Αυτή είναι η μεγάλη του συμβολή γενικά στην θεραπεία.

Πολλές φορές ο άνθρωπος λαμβάνει από την ασθένεια ένα δευτερεύον όφελος σε μορφή αγάπης και φροντίδας. Αυτό το είδος των ανθρώπων με σοβαρές διαταραχές έχουν τα σωματίδια σε πρώιμα ενεργό-πληροφοριακά στάδια και είναι κολλημένοι στην παιδική ηλικία. Αυτοί θέλουν, να τους φροντίζουν, να τους ταΐζουν, να τους ντύνουν, όπως κάποτε έκανε η μητέρα τους. Εννοείται όπως όλα τα παιδιά, οι άνθρωποι αυτού του είδους περιμένουν και ψάχνουν αγάπη, συμπόνια και βοήθεια από όλους, ειλικρινά πιστεύοντας, ότι όλοι πρέπει να τους φροντίζουν. Σε αυτή την περίπτωση η ασθένεια – είναι ένας τρόπος ζωής και εδώ είναι προφανής η λήψη του δευτερεύοντος οφέλους. Αυτό δυσκολεύει σημαντικά τη διαδρομή προς την ίαση. Σε αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος μόνος του με όλες του τις δυνάμεις κρατιέται από την ασθένεια και αντιστέκεται στην θεραπεία.

Ασθένεια – είναι η συμβιβαστική λύση ανάμεσα στο εξωτερικό και εσωτερικό. Η ασθένεια είναι ένας τρόπος προσαρμογής στον έξω κόσμο.

Οι κάρδιο-νευρώσεις είναι συχνά ισοδύναμες με το άγχος. Ο καθένας ξέρει, τι είναι ένας κρυμμένος θυμός ή μία κρυμμένη ανησυχία, είναι μία κατάσταση στην οποία ούτε ο θυμός, ούτε το άγχος δεν αισθάνεται, αλλά υπάρχει μία μικρή εγρήγορση για έντονο θυμό ή ανησυχία που προκαλείται από ένα ασήμαντο ερεθιστικό αίτιο. Αυτά είναι τα ασυνείδητα συναισθήματα – ο ανέκφραστος θυμός, ο αμίλητος φόβος, ένα πένθος που δεν έχει ξεπεραστεί. Αυτά τα συναισθήματα επηρεάζουν την ποσοτική και την ποιοτική σύνθεση των ορμονών και με αυτόν τον τρόπο, το αυτόνομο νευρικό σύστημα και τις σωματικές λειτουργίες. Δηλαδή είναι γνωστό το γεγονός ότι οι ψυχικές καταστάσεις επηρεάζουν τις ορμόνες σε περιπτώσεις ορμονικών διαταραχών. Για παράδειγμα: ψυχογενής αναγνώριση (να γίνει σαν αυτόν / αυτήν) με το αντίθετο φύλο μπορεί να αλλάξει την ορμονική ισορροπία. Παράδειγμα από τη ζωή: σε μια ασθενή ο πατέρας και η μητέρα της της έλεγαν από την παιδική της ηλικία, ότι αυτή έπρεπε να γεννηθεί αγόρι. Ο πατέρας συμπεριφερόταν μαζί της όπως με ένα αγόρι. Η επιθυμία της να γίνει έτσι, όπως ήθελαν οι άλλοι να την δουν, η μη αποδοχή της, η άρνηση του γυναικείου σώματος της την οδήγησαν στο γεγονός ότι στα 28 της χρόνια δεν της είχε έρθει η έμμηνο ρύση, δεν είχε αναπτυγμένο στήθος και ήταν εντελώς διαταραγμένες οι ορμόνες της.

Σύμφωνα με τις έρευνες του ψυχαναλυτικού ινστιτούτου από το Σικάγο, το έλκος στα παιδιά συμβαίνει ως αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης κατάστασης. Η αρνητική κατάσταση αναπτύσσεται από την έλλειψη συναισθηματικής επαφής με τη μητέρα του. Αργότερα αυτοί οι άνθρωποι ασυνείδητα αισθάνονται συνεχώς μία “πείνα για αγάπη”, ψάχνουν τροφή σε μορφή ομολογίας αγάπης, επαίνου. Αυτή η κατάσταση τους αναγκάζει να ενεργούν με τον τρόπο ενός πεινασμένου ανθρώπου. Δημιουργείται υπέρ έκκριση γαστρικού υγρού στην βλεννογόνο, όπως σε αυτούς, που φαντάζονται την ευχάριστη γεύση ενός φαγητού και με την Χρόνια υπερέκκριση έρχεται η άμεση αιτία του έλκους..
Οι κράμπες του εντέρου μπορεί να είναι σύμπτωμα μίας μακράς και καταπιεσμένης επιθετικότητας.

Οι σπασμοί, που παραλύουν τους κινητικούς μύες, είναι ένα από τα σωματικά συμπτώματα του άγχους, του φόβου, του θυμού και της καταπιεσμένης οργής. Στη βάση της δυστονίας βρίσκονται οι σεξουαλικές ορμές που έχουν απορριφθεί, που συχνά επιβεβαιώνονται με πιο δυνατούς σπασμούς ακριβώς των πυελικών μυών. Είναι ενδιαφέρον, ότι αυτές οι μυϊκές δυσλειτουργίες, σαν κανόνας ακολουθούνται από διαταραχές της εσωτερικής ευαισθησίας και της επίγνωσης του σώματος. Χρόνια κόπωση είναι ιδιαίτερα έντονη σε περιπτώσεις πέδησης της επιθετικότητας. Η στενή σχέση μεταξύ του άγχους και της αναπνοής εκδηλώνεται με το γεγονός ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας ασήμαντης αλλαγής επιπέδου άγχους ο τρόπος αναπνοής αλλάζει. Ασθματική κρίση ενός παιδιού πρώτα απ’όλα είναι ισοδύναμο με μία ανησυχία. Είναι μια κραυγή για βοήθεια, που απευθύνεται στην μητέρα του, είναι μία προσπάθεια να εξασφαλίσει στον εαυτό του μια μόνιμη προστασία.

Εγώ πάντα συνιστώ στους ασθενείς να προσεγγίσουν συνειδητά την θεραπεία, να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, να επιλύσουν τις συγκρούσεις, για να επιταχύνουν την διαδικασία της θεραπείας για να μην επανεμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα.

Επίσης είναι γνωστός ο όρος «ασφυκτική αγάπη». Είναι το είδος της σχέσης, όταν η μητέρα λόγω της ασταθούς ψυχοσυναισθηματικής της κατάστασης, και του συνωστισμού από φόβους και ανησυχίες δεν αφήνει το παιδί να αναπτυχθεί πλήρως μόνος του, να διερευνήσει και να κατακτήσει τον έξω κόσμο. Η μητέρα τού περιορίζει την δραστηριότητα, τον παρακολουθεί και ταυτόχρονα δεν του δίνει συναισθηματική τροφή επειδή η ίδια βρίσκεται σε ένταση. Σε αυτή τη βάση αναπτύσσονται οι συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Πίσω από τη μάσκα μιας δυνατής ταχυπαλμίας κρύβεται μερικές φορές οι σεξουαλικές διεγέρσεις, αλλά τις περισσότερες φορές χρόνιος ερεθισμός της καρδιάς και του αγγειακού συστήματος οφείλονται σε ασυνείδητη επιθετικότητα και φόβο των αντιποίνων για την επιθετικότητα. Ο φόβος να μείνει κανείς εγκαταλειμμένος, που προέρχεται από την παιδική ηλικία, μεταμορφώνεται σε φόβο θανάτου.

Η ασθένεια εμφανίζεται στον άνθρωπο λόγω της μετατόπισης της ψυχικής ενέργειας και της μη ομοιόμορφης κατανομής της. Η διαταραχή της ροής της ψυχικής ενέργειας οφείλεται στο γεγονός ότι η ενέργεια δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, συγκρούεται με τους φόβους, τα κόμπλεξ, τους αυστηρούς κανονισμούς. Η εκτοπισμένη, καταπιεσμένη, συγκρατημένη ψυχική ενέργεια διαμορφώνει μία συμβιβαστική λύση – ένα σύμπτωμα. Ως εκ τούτου η ασθένεια είναι μία συνέπεια της εσωτερικής σύγκρουσης, η οποία συχνά μόνο εν μέρει συνειδητοποιείται από τον ασθενή. Συχνά αυτή η απόφαση του οργανισμού είναι βέλτιστη και είναι στοχευμένη για διατήρηση της ισορροπίας. Όταν προσπαθείτε να απαλλάξετε το σύστημα από αυτή την συμβιβαστική λύση, τότε πρέπει να σκεφτείτε: τι μπορείτε να του προσφέρεται σαν αντάλλαγμα; Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο κατά τη διάρκεια της πρακτικής αυτής της μεθόδου γίνεται η έμφαση όχι στην απομάκρυνση των συμπτωμάτων του πόνου αλλά στην αναγνώριση και στον καθαρισμό της συνείδησης. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται μία μακροχρόνια θεραπεία, κατά τη διάρκεια της οποίας σε περίπτωση συνεχούς επίδρασης στο ψυχικό πεδίο του ανθρώπου γίνεται η μεταμόρφωση, ο μηχανικός καθαρισμός βαθιών στρωμάτων. Τέτοιο είδος εσωτερικών αλλαγών συνοδεύονται από αλλαγές του τρόπου σκέψης, επανεκτίμησης του εαυτού σας, των αξιών, μείωση των φόβων. Ως αποτέλεσμα, αυτές οι αλλαγές αντανακλώνται στο φυσικό επίπεδο και έχουν ένα σταθερό χαρακτήρα. Θέλω να σημειώσω, ότι ακόμα και στις περιπτώσεις, όταν η μακροχρόνια θεραπεία δεν οδηγεί στην ολική ίαση της ασθένειας, πάντα μπορείτε να παρατηρήσετε μια στάση ανάπτυξης της ασθένειας, μείωση των συμπτωμάτων του πόνου, ισχυροποίηση του ανοσοποιητικού και το πιο σημαντικό – σταθεροποίηση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης του ανθρώπου.

Ο θεός να είναι πάντα μαζί σας! Αγάπη & Φως μέσα σας & γύρω σας!!!

Shares
Share This