Επιλογή Σελίδας
Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ!

Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ!

Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ!

Αυτός είναι ο πιο σημαντικός κανόνας στη θεραπεία. Δεν υπάρχουν άγιοι ανάμεσά μας, οπότε όλοι έχουν κάτι να δουλέψουν και κάτι να φτιάξουν. Όσο πιο σοβαρή είναι η ασθένεια ή η μοίρα, τόσο περισσότερες ελλείψεις πρέπει να εξαλειφθούν.

Πολλοί ασθενείς στις συνεδρίες συμφωνούν ότι, πρέπει να δουλέψουν με τον εαυτό τους ή άλλοι γνέφουν καταφατικά και συμπεριφέρονται σχετικά ήρεμα. Αλλά, όταν βγουν έξω από τα τείχη του κέντρου, αρχίζουν και πάλι να καταδικάζουν τους πάντες και τα πάντα στον κόσμο, επιπλήττοντας τους, να κλαίνε, να λυπούνται τους εαυτούς τους, να συνεχίζουν να φωνάζουν, να βρίζουν, να εξευτελίζουν αγαπημένα πρόσωπα, να εκπέμπουν μίσος, θυμό, αγανάκτηση σε όλο τον κόσμο…

Και όταν πας να τους δώσεις κάποιες σοβαρές οδηγίες, συχνά απαντούν: «Ναι έχω ακόμη πολλά να διορθώσω. Αλλά ακόμη και έτσι άγιος είμαι» – οποιαδήποτε δήλωση αυτού του είδους καταδεικνύει εύγλωττα έλλειψη αυτοκριτικής. Αυτή είναι μια τυπική συμπεριφορά των βαρέως πασχόντων ασθενών, ιδιαίτερα των καρκινοπαθών. Η κατάστασή τους βελτιώνεται ραγδαία, αλλά η πνευματικότητα όχι. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να απαλλαγούν από την υπερηφάνεια, το πείσμα, το μίσος, ακόμη και με τίμημα τη ζωή τους.

Όλες οι αιτίες των συμφορών και των χαρών μας βρίσκονται μέσα μας. Οι εξωτερικές αιτίες είναι δευτερεύουσες, οι πρωτογενείς είναι στην πραγματικότητα εσωτερικές αιτίες (η εσωτερική μας κατάσταση). Είναι πολύ σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό, γιατί διαφορετικά η θεραπεία, η αλλαγή της μοίρας ή η εσωτερική μεταμόρφωση είναι αδύνατη. Επιπλέον, εάν η αιτία είναι εξωτερικά, τότε η κατάσταση είναι γενικά απελπιστική, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις εξωτερικές αιτίες… Αν αλλάξεις τα μέσα σου, μετά από αυτή την αλλαγή, δεκάδες και εκατοντάδες άλλες αλλαγές θα συμβούν.

Ο λόγος για όλα όσα μας συμβαίνουν βρίσκεται μέσα μας. Έξω υπάρχουν μόνο δικαιολογίες. Ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει η χώρα του μπορεί να καταλήξει σε μια άλλη χώρα, ο φτωχός μπορεί να λάβει ξαφνικά μια κληρονομιά, αλλά δεν θα γίνει ευτυχισμένος από αυτό αν δεν αλλάξει τον εσωτερικό του κόσμο. Δηλαδή, ακόμα κι αν αλλάξει το εξωτερικό περιβάλλον, ουσιαστικά δεν θα αλλάξει τίποτα για εμάς αν δεν αλλάξουμε εσωτερικά.

Όπως μια αράχνη φέρει έναν ιστό από μόνη της, έτσι κι εμείς κουβαλάμε πάντα τον παράδεισο και την κόλασή μέσα μας. Είναι τόσο απλό και τόσο σημαντικό να καταλάβουμε ότι όλα εξαρτώνται μόνο από εμάς!

Η εσωτερική μας μεταμόρφωση, η αυτομύηση εξαρτάται από αυτό. Η κόλαση και ο παράδεισος δεν είναι γεωγραφικές έννοιες, δεν υπάρχουν στο διάστημα, αλλά μόνο στον εσωτερικό μας χώρο.

Και αν έχουμε κόλαση μέσα μας, τότε όπου κι αν πάμε, αυτή την κόλαση θα την κουβαλάμε μαζί μας. Με τον ίδιο τρόπο, αν υπάρχει παράδεισος στην ψυχή μας, ο παράδεισος θα μας συντροφεύει σε όλα.

Παραδόξως, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Το μόνο που έχουμε είναι αυτό που πραγματικά επιθυμούμε για τον εαυτό μας. Αν αυτό εκπλήσσει πολύ ή εξοργίζει, και φαίνεται ότι η ζωή μας στέλνει κάτι που δεν θέλαμε και δεν αξίζαμε καθόλου, είναι απαραίτητο να τακτοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και να τις αλλάξουμε. Στη ζωή έχουμε μόνο αυτά που παράγουμε (ότι σπείρεις θα θερίσεις…). Οι δονήσεις μας προσελκύουν τους ίδιους κραδασμούς, τα σήματα μας λαμβάνονται μόνο από εκείνους τους ανθρώπους που δονούνται με τον ίδιο τρόπο όπως εμείς.

Έτσι, προσελκύουμε σε εμάς τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες περιστάσεις που αντιστοιχούν στις εσωτερικές μας δονήσεις. Εκπέμποντας χαρά, ευτυχία, προσελκύουμε την ευτυχία και το αντίστροφο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε να ευχαριστούμε πάντα όλους για όλα. Τελικά τι είναι ευγνωμοσύνη; Το να ευγνωμονείς ή να ευχαριστείς, σημαίνει ότι δίνεις εκείνη την ώρα μια ευλογία.

Αν έχουμε υποφέρει μέχρι τώρα ή ζούμε στη φτώχεια, αυτό δείχνει ότι αυτή ήταν η επιλογή μας. Αυτός είναι ο νόμος του κάρμα. Είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για όλα όσα μας συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβούν. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να είναι λυπηρό, αντίθετα, αν είμαστε η αιτία του πόνου, τότε μπορούμε να γίνουμε η αιτία της χαράς, της επιτυχίας, της ευημερίας, μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά. Αν ήταν άλλοι η αιτία, τότε θα ήμασταν αβοήθητοι.

Πολλοί άνθρωποι λένε ότι αυτή η ζωή δεν είναι επιτυχημένη επειδή συσσώρευσαν πολλές αμαρτίες στην προηγούμενη ζωή τους. Ακόμα κι αν η αιτία του πόνου μας ήταν μόνο σε προηγούμενες ζωές, πάλι δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη, γιατί είχαμε ελευθερία επιλογής, ελευθερία σκέψεων, πράξεων, επιθυμιών και σε προηγούμενες ζωές.

Αυτό υποδηλώνει ότι καταφέραμε να συσσωρεύσουμε απλά μόνο ένα τεράστιο ποσό κακού. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας, και αν θέλουμε να το αλλάξουμε, τότε μπορούμε να το κάνουμε και η ζωή μας θα είναι εντελώς διαφορετική. Η ζωή μας, η υγεία μας, το πρόσωπό μας, η σιλουέτα μας, ο πλούτος μας, η επιτυχία μας είναι καρπός των δημιουργιών μας. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Δεν χρειάζεται να υποφέρουμε. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

«η χαρά της καρδιάς- είναι η ζωή ενός Ανθρώπου, και η χαρά ενός ανθρώπου – είναι η μακροζωία. Αγαπήστε την ψυχή σας και παρηγορήστε την καρδιά σας, αφαιρώντας τη θλίψη από τον εαυτό σας, γιατί η θλίψη σκότωσε πολλούς, οπότε δεν υπάρχει κανένα όφελος σε αυτό». Βιβλίο Σοφίας, 30:22

Τόσοι πολλοί άνθρωποι θεραπεύτηκαν και βελτίωσαν σημαντικά τη μοίρα τους γενικά, χωρίς να παρακολουθούν τις συνεδρίες μου, αλλά ακολουθούν μόνο τις συμβουλές μου μετά από τις συναντήσεις και συστάσεις σε συνεντεύξεις, διαλέξεις και σεμινάρια. Ήταν πολύ πιο δύσκολο για αυτούς να πετύχουν τέτοια αποτελέσματα, γιατί δεν παρακολουθούσαν τις συνεδρίες και οι κοσμικές συχνότητες δεν λειτουργούσαν μαζί τους.

Οι ίδιες οι συνεδρίες σε όρθια θέση αποτελούν ήδη μέρος της εκπαίδευσης (αυτό δεν ισχύει για όσους πραγματικά δεν μπορούν να σταθούν όρθιοι για αντικειμενικούς λόγους).
Για να απαλλαγεί από κακοτυχίες και προβλήματα, ο ασθενής πρέπει να εργαστεί όχι λιγότερο από τον ίδιο τον θεραπευτή. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της συνεδρίας, πρέπει να στέκεστε με κλειστά μάτια, σε χαλαρή σωματική και ψυχική κατάσταση, χωρίς να συγκρατείτε τον εαυτό σας ούτε σωματικά, ούτε συναισθηματικά, να κάνετε ότι θέλετε – να τραγουδάτε, να κλαίτε, να χορεύετε, να γελάτε, να γρυλίζετε, να κάνετε διάφορες κινήσεις κ.λπ. μην αντιστέκεστε αφεθείτε .

Μερικοί ασθενείς (αν είναι καλά χαλαροί, ήρεμοι και δεν ανοίγουν τα μάτια τους) «βλέπουν» διάφορες εικόνες, σκηνές, ταξίδια, ίσως και από προηγούμενες ζωές.

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε: κατά τύχη δεν συμβαίνει τίποτα σε κανέναν, ούτε κατά τη διάρκεια των συνεδριών και δεν εμφανίζονται «τυχαία» κάποια οράματα. Εάν σας «πάνε» στην παιδική ηλικία, τότε, κατά κανόνα, ήταν κατά την περίοδο που συνέβη κάποιο τραυματικό (φυσιολογικό ή ψυχικό) γεγονός και επειδή είτε δεν πήρατε το μάθημα σας εκείνη τη στιγμή, είτε αφήσατε ένα βαθύ ίχνος ( συναισθηματικού τραύματος) που σας εμποδίζει να ζήσετε, αν και μπορεί να μην το θυμόσαστε. Εάν δεν μπορείτε να καταλάβετε γιατί σας δείχνουν, για παράδειγμα, ένα μάτι, ένα χέρι ή ένα πουλί, τότε ρωτήστε νοερά τα οράματά σας για το τι θέλουν να σας πουν και θα λάβετε αμέσως μια απάντηση με τη μορφή των δικών σας σκέψεων όπως εσείς μπορείτε να τις κατανοήσετε και οι παρακάτω εικόνες θα εξηγήσουν τις προηγούμενες. Τα όνειρα δεν είναι λιγότερο σημαντικά.

Καταλάβατε καλά: κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα βάσανά μας!

Σύμφωνα με το νόμο της ανταπόδοσης, λαμβάνουμε μόνο ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε στείλει στον κόσμο. Ωστόσο, από την πρώτη κιόλας συνεδρία (με την προϋπόθεση ότι αρχίζετε να διορθώνετε τον εαυτό σας) οι Κοσμικές συχνότητες  θα σας βοηθήσουν και θα σας στηρίξουν σε όλα (αλλά αόρατα).

Μας ρωτούν συχνά – είμαστε υπέρ ή κατά της θεραπείας; Αφού υπάρχει η άποψη ότι αν κάποιος αξίζει μια ασθένεια, ας την ξεφορτωθεί ο ίδιος, αν κάποιος έχει φέρει τον εαυτό του στη φτώχεια, ας βγει μόνος του. Ναι, σωστά. Αλλά τότε θα ήταν απαραίτητο να καταργηθούν όλα τα ιατρικά ιδρύματα (αν αρρώστησες – επεξεργάσου τις ανάξιες πράξεις σου με πόνο), τα νομικά (σκότωσες – εσύ ο ίδιος σκότωσες κάποιον με τις σκέψεις και τις επιθυμίες σου), τα ορφανοτροφεία (Οι γονείς απλά δεν αρνούνται κανέναν – πράγμα που σημαίνει ότι σε μια προηγούμενη ζωή ο ίδιος εγκατέλειψε τα παιδιά του και σε αυτή τη ζωή πρέπει να νιώσει την ορφάνια) κ.λπ. Πρέπει να επαναλάβω κάτι άλλο…

 

 

Αντωνία Σουπράτζνα Πράνα

Healer-Progressor-Zoroaster

Kosmoenergetika

ΒΑΜΠΙΡΙΣΜΟΣ

ΒΑΜΠΙΡΙΣΜΟΣ

ΠΕΡΙ ΒΑΜΠΙΡΙΣΜΟΥ

Ο βαμπιρισμός είναι μια από τις μορφές ανταλλαγής ενεργειών μεταξύ των ανθρώπων. Σε ορισμένα βιβλία, μπορείτε να διαβάσετε ότι τα βαμπίρ είναι οι άνθρωποι που έχουν καρκίνο ή που είναι σοβαρά άρρωστοι. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά εκτός από αυτούς υπάρχουν και άλλοι, οι αδύναμοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι γκρινιάρηδες, οι δυσαρεστημένοι, οι παραπονιάρηδες, οι πικραμένοι, οι αλκοολικοί, οι ναρκομανείς, κ.λπ.

Πώς να προστατευτείτε από όλους αυτούς;
Τα βαμπίρ μπορούν να τρέφονται μόνο με την ενέργεια ενός συναισθηματικά μη ισορροπημένου ατόμου, το οποίο δημιουργεί μια έκρηξη ενέργειας (καλή ή κακή – δεν έχει σημασία).

Ένα βαμπίρ είναι ένα άτομο που έχει συνηθίσει να παίρνει την προσοχή και το χρόνο ενός ατόμου. Θέλει πάντα να “μοιράζεται”, “να τακτοποιήσει μία κατάσταση”, “να πει κάτι εμπιστευτικά”, εσείς εκείνη την ώρα ανοίγεστε και όλο αυτό μεταφράζεται ως: (“Χρειάζομαι την ενέργειά σου, είμαι πολύ πεινασμένος”))). Ο στόχος, αν και σπάνια γίνεται αντιληπτός, είναι ο ίδιος για όλα τα  βαμπίρ – να θρέψουν το αιθερικό τους σώμα. Μιλώντας για τη «δυστυχισμένη ζωή» του, το βαμπίρ αναζητά και περιμένει τη συμπάθεια, αφού η συμπάθεια, η συμπόνια, η εν συναίσθηση είναι εξαιρετική τροφή για το αιθερικό σώμα του.

Οι συμπαθούντες, χωρίς να το γνωρίζουν, γίνονται δωρητές ενέργειας για «φτωχά, άτυχα» βαμπίρ.  Ένα παράδειγμα, συμπαθώντας τους ηλικιωμένους, τους αδύναμους, τους άρρωστους, τους φτωχούς, τα θύματα, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να τους δίνουμε ένα μέρος της ζωτικότητάς μας, δηλαδή ένα μέρος του αιθερικού μας σώματος. Αυτό εξηγεί γιατί οι ευγενικοί άνθρωποι αρρωσταίνουν τόσο συχνά (ονομάζονται «εγκάρδιοι» όχι μόνο επειδή «το παίρνουν κατάκαρδα», αλλά και επειδή δίνουν ενέργεια από το τσάκρα της καρδιάς, που οδηγεί σε αντίστοιχες ασθένειες).

Το βαμπίρ θα ζει όσο θα τον «ταΐζει» ένας συμπονετικός άνθρωπος. Αλλά αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε το βαμπίρ, τότε δεν χρειάζεται να ακούσετε τα παράπονά του, τα οποία ο ίδιος κάνει πολύ συχνά, (έφαγε την ενέργειά σας και ωπ ήρθε στη ζωή για λίγο). Για να του δώσουμε τη σωστή κοσμοθεωρία, να του εξηγήσουμε την αιτία της ταλαιπωρίας και της ατυχίας του, αυτό θα είναι πραγματική βοήθεια. Είναι τα ίδια για αυτόν. όπως για οποιονδήποτε από εμάς, είτε προέρχονται από τα άλυτα καθήκοντα των προηγούμενων ενσαρκώσεων μας, είτε αυτά είναι τα λάθη της παρούσας ζωής μας, οι αμαρτίες μας – λάθος σκέψεις και πράξεις κ.τ.λ.

Μέχρι ο άτυχος να αφαιρέσει την αιτία, για να αλλάξει ζωή του, δεν θα σταματήσει…
Γι’ αυτό είναι όχι μόνο άχρηστο, αλλά και επιβλαβές και επικίνδυνο να παραπονιόμαστε (βέβαια είναι χρήσιμο για την οντότητα που τον ελέγχει αυτόν τον άνθρωπο). Είναι γνωστό ότι όποιος παραπονιέται για τη μοίρα μόνο τη χειροτερεύει. Μπορεί η ασθένεια να θεραπευτεί, αλλά εάν το άτομο δεν αλλάξει εσωτερικά, είτε θα αποκτήσει άλλη ασθένεια είτε θα του συμβεί κάποια ατυχία (η ασθένεια θα είναι πάντα μια προειδοποίηση). Κάθε ασθένεια οφείλεται σε μια διαταραχή στον εσωτερικό ρυθμό της ψυχής. Η ασθένεια είναι η φυσική έκφραση της δυσαρμονίας στην εσωτερική ζωή. Όταν η ψυχή γίνεται ήρεμη και αγνή, οι ασθένειες ή μάλλον οι αιτίες φεύγουν από το σώμα τους.

Τα βαμπίρ λατρεύουν να φέρνουν τα οικογενειακά τους θέματα σε προβολή. Είναι πολύ «αγαπημένοι» παππούδες – γιαγιάδες, που φροντίζουν πρόθυμα τα εγγόνια τους. Με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά χωρίς να το καταλαβαίνουν, συχνά πηγαίνουν τα θύματά τους σε γιατρούς, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να διαγνώσουν τι έχει ο άτυχος εγγονός ή τουλάχιστον να εξηγήσουν κατανοητά ποιος είναι ο λόγος για τις παθήσεις του. Ο βαμπιρισμός αναγκαστικά επηρεάζει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική κατάσταση του θύματος.

Δεν συνιστάται να αφήνετε τα παιδιά με ηλικιωμένους για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς οι περισσότεροι ηλικιωμένοι είναι βαμπίρ λόγω εξασθενημένου σώματος. Για πολλούς, η ζωή συνεχίζεται μόνο χάρη στην τροφή κάποιου άλλου. Όλοι μπορούν να θυμηθούν πόσοι ηλικιωμένοι δεν κατάφεραν να πεθάνουν αν κάποιος ήταν στο δωμάτιό τους. Και έπρεπε μάλιστα να ζητήσουν να μείνουν μόνοι.

Οι άνθρωποι που κάποτε αγαπιόντουσαν αμοιβαία, δένονται ο ένας με τον άλλον λόγω της συνήθειας να «τρέφονται» με ορισμένες ενέργειες, γι’ αυτό βιώνουν τόσο σκληρά τον χωρισμό και, κυρίως, τον αποχωρισμό. Από τη μία σταματά η «τροφή» και από την άλλη, το βαμπίρ πεινάει και προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να ανανεώσει τη σύνδεση. Κατά κανόνα, στην αρχή το «θύμα» ευτυχώς διακόπτει τη σχέση. Αλλά αρχίζει και πάλι να έλκεται από το αντικείμενο της στοργής που είχε – έτσι εξηγεί το «θύμα» το αισθήματα δυσφορίας, την ψευδαίσθηση ή ακόμα και την ασθένεια.

Η ασθένεια μπορεί να προκύψει από την επιρροή της «βαμπιρικής» πλευράς ενός ατόμου, που προσπαθεί να «ανταποδώσει την αγάπη». Και στη συνέχεια και τα δύο άτομα, σαστισμένα, νιώθουν ότι «τον βαρέθηκα, με κουράζει αυτός/ή / αλλά με ελκύει αυτός/ή», «Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου» κ.λπ. Τι να κάνω? Αυτή η κατάσταση και για τα δύο άτομα οδηγεί σε αποδυνάμωση των ενεργειακών τους σωμάτων με όλες τις επακόλουθες συνέπειες που απορρέουν από αυτή την κατάσταση. Ποιος είναι λοιπόν το «βαμπίρ» ή το «θύμα» σε αυτή την κατάσταση; Μην μαντεύετε, είναι καλύτερο να ζητήσετε διευκρίνιση από έναν ειδικό.

Στην κατηγορία των βαμπίρ εμείς οι ίδιοι, συχνά μετατρέπουμε σε βαμπίρ κάποιους από τους νεκρούς που αγαπούσαμε. Κλαίγοντας, σκίζοντας ρούχα, τραβώντας τα μαλλιά μας κατά τη διάρκεια της κηδείας, εμποδίζοντας τη φθορά του αιθερικού σώματος του νεκρού, τον κρατάμε αναγκαστικά κοντά μας (στη Γη) και δεν τον αφήνουμε να φύγει και ο αποθανών να προχωρήσει στις σφαίρες ύπαρξης όπου ανήκει, (πια). Για την επίλυση αυτού του προβλήματος, χρησιμοποιούμε το Μυστήριο ας εκκλησίας «Περί ταφής των νεκρών (τρισάγιο)».

Αυτό το τελετουργικό συμβάλλει στον γρήγορο διαχωρισμό των λεπτών σωμάτων, την ανάβασή σε επιθυμητές σφαίρες και την πτώση του αιθέριου σώματος εκεί. Χάρη στο Μυστήριο αυτό, ένα άτομο περνά το μονοπάτι μετά το θάνατο και τη μετάβαση σε λεπτά στρώματα πιο γρήγορα και ευκολότερα.
«… πριν από την ταφή, … την Τρίτη ημέρα μετά το θάνατο, … την ένατη, … την τεσσαρακοστή, … στην επέτειο του θανάτου του αποθανόντος, στενοί και πιστοί φίλοι προσεύχονται γι’ αυτόν, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η ημέρα του θανάτου του, δεν ήταν η ημέρα της καταστροφής του, αλλά μια νέα γέννηση για αιώνια ζωή, η ημέρα της μετάβασης της αθάνατης ανθρώπινης ψυχής σε άλλες συνθήκες ζωής, όπου δεν υπάρχει χώρος για επίγειες ασθένειες, θλίψη και αναστεναγμούς»
Είναι ο Νόμος του Θεού «Περί ταφής των νεκρών»

Και τα αιθερικά σώματα χρησιμοποιούνται για την είσοδο νέων ανθρώπων. Αυτό εξηγεί την εμφάνιση του κανόνα σύμφωνα με τον οποίο, δολοφόνοι, αυτόχειρες, βασανιστές, μαύροι μάγοι κ.λπ. δεν επιτρέπετε να τελούν το μυστήριο της κηδείας στην εκκλησία. Γιατί τα αιθερικά τους σώματα είχαν αλλοιωθεί από κακίες και δεν πρέπει πλέον να χρησιμοποιηθούν, έτσι ώστε να μεταφέρουν του πρώην ιδιοκτήτη τα στερεότυπα, σε άλλες ζωές.

Η αναπλήρωση της ενεργειακής τροφής για τα νεκρά βαμπίρ έρχεται από τις συναισθηματικές μας αναμνήσεις για τον νεκρό. Έτσι, το αιθερικό του σώμα θα διαρκέσει περισσότερο και η σύνδεσή του με τους ζωντανούς δεν θα διακοπεί. Αποτέλεσμα, διάφορες ασθένειες (ασθένειες για τους ζωντανούς), επιταχυνόμενη αναγέννηση του αποθανόντος, κατά κανόνα, στην ίδια οικογένεια, αλλά με βαρύτερο κάρμα. Συχνά σε τέτοιες οικογένειες γεννιούνται άτομα που μοιάζουν σαν τον πρώην παππού η γιαγιά, αλλά με σοβαρές ασθένειες ή παραμορφώσεις.
Έτσι, αυτοί οι συγγενείς που ήταν η αιτία της κακοτυχίας μοιράζονται το κάρμα του, και ως εκ τούτου και τα βάσανά του, και αυτό είναι κάτι παραπάνω από δίκαιο, γιατί αυτοί ήταν που λόγω της προσκόλλησής τους, δεν επέτρεψαν στον νεκρό να ανέβει ψηλότερα και να απορρίψει το αιθερικό του σώμα . Θυμηθείτε τι είπε ο Ιησούς για τους νεκρούς: «Πρέπει να φροντίζετε τους ζωντανούς. Οι νεκροί χρειάζονται ανάπαυση».
Ας μην αψηφήσουμε τον λόγο του λοιπόν.

Αντωνία Σουπράτζνα Πράνα

Healer-Progressor-Zoroaster

Kosmoenergetika